Οι ιδιοκτήτες σκύλων σε όλο τον κόσμο συλλέγουν (ή αν δεν συλλέγουν, οφείλουν -θεσμικά ή/και κοινωνικά- να συλλέγουν) τα οργανικά απορρίμματα των κατοικίδιών τους κατά τη διάρκεια της βόλτας, δηλαδή περίπου 3 φορές την ημέρα. Για τη συλλογή των απορριμμάτων των σκύλων, οι ιδιοκτήτες χρησιμοποιούν πλαστικές σακούλες, οι οποίες καταλήγουν, στην καλύτερη περίπτωση, σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Τα απόβλητα που περιέχονται στις πλαστικές σακούλες απελευθερώνουν σταδιακά ποσότητες μεθανίου, επιβλαβείς για το περιβάλλον, πόσο μάλλον αν συνυπολογισθεί το περιβαλλοντικό κόστος της χρήσης πλαστικού υλικού.

Το καινοτόμο έργο Park Spark εξαφανίζει (!) τα οργανικά απορρίμματα των σκύλων και την πλαστική σακούλα, με σκοπό την παραγωγή ενέργειας και απώτερο στόχο την προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο του Park Spark, εγκαθίσταται σε αστικά πάρκα ειδική δεξαμενή χώνευσης, που τροφοδοτείται δημόσια, ενώ δίπλα της υπάρχουν βιοδιασπώμενες σακούλες. Ο ιδιοκτήτης σκύλου παίρνει επί τόπου τη βιοδιασπώμενη σακούλα, την χρησιμοποιεί για τη συλλογή των απορριμμάτων του σκύλου του και την τοποθετεί στην ειδική δεξαμενή. Το μεθάνιο που παράγεται από τη συγκεντρωμένη οργανική ύλη, οδηγείται τελικώς σε μία λάμπα, όπου καίγεται με τη βοήθεια οξυγόνου. Έτσι, προκύπτει φλόγα, της οποία το καύσιμο μπορεί να διοχετευθεί σε απεριόριστες χρήσεις, όπως σε φωτισμό, σε θέρμανση, κ.α.

Η καύση του μεθανίου CH4, όπως συμβαίνει και στο Park Spark, διαχωρίζει το CH4 σε διοξείδιο του άνθρακα CO² και νερό H2O. Παρόλο που το CO² αποτελεί αέριο που επιβαρύνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το CH4 είναι πολύ πιο επιβλαβές από το CO². Άρα, η καύση του CH4 με αποτέλεσμα CO² μειώνει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του άνθρακα και τις επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή. Επιπροσθέτως όμως, περιορίζεται η χρήση της πλαστικής τσάντας, όπου χρειάζονται αιώνες ώστε να διασπαστεί πλήρως.