" Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την έγκριση του πρώτου καταλόγου 13 Στρατηγικών Έργων για κρίσιμες πρώτες ύλες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι η διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού, η ενίσχυση της ανθεκτικότητας της εφοδιαστικής αλυσίδας και η προώθηση της δημιουργίας τοπικής αξίας σε τρίτες χώρες.
Η απόφαση έρχεται να συμπληρώσει τον υφιστάμενο κατάλογο των 47 Στρατηγικών Έργων εντός ΕΕ, που είχε εγκριθεί στις 25 Μαρτίου 2025, φέρνοντας το σύνολο των έργων σε 60, με στόχο την ενίσχυση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας στους τομείς της ηλεκτροκίνησης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της άμυνας και της αεροδιαστημικής.
Διεθνείς συνεργασίες για πρώτες ύλες-κλειδιά
Τα νέα Στρατηγικά Έργα εντοπίζονται σε χώρες με τις οποίες η ΕΕ έχει αναπτύξει στρατηγικές συνεργασίες για τις αλυσίδες αξίας πρώτων υλών.
Επτά από αυτά υλοποιούνται σε:
-
Καναδά
-
Γροιλανδία
-
Καζακστάν
-
Νορβηγία
-
Σερβία
-
Ουκρανία
-
Ζάμπια
Τα υπόλοιπα έξι βρίσκονται σε Νέα Καληδονία, Βραζιλία, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Νότια Αφρική και Ηνωμένο Βασίλειο.
Έμφαση σε λίθιο, σπάνιες γαίες και κρίσιμα μέταλλα
Η πλειονότητα των νέων έργων (10 από τα 13) αφορά την εξασφάλιση στρατηγικών πρώτων υλών για την ηλεκτροκίνηση και την αποθήκευση ενέργειας, όπως λίθιο, νικέλιο, κοβάλτιο, μαγγάνιο και γραφίτης. Επιπλέον, δύο έργα επικεντρώνονται στην εξόρυξη σπάνιων γαιών, που είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή μαγνητών υψηλής απόδοσης – απαραίτητων για ανεμογεννήτριες και ηλεκτροκινητήρες.
Σε συνδυασμό με τρία υφιστάμενα έργα εντός ΕΕ που αφορούν την επεξεργασία σπάνιων γαιών, η Επιτροπή εκτιμά ότι η νέα αυτή διεύρυνση θα ενισχύσει σημαντικά την ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης.
Εκτός από τις σπάνιες γαίες, τα έργα καλύπτουν και άλλες κρίσιμες πρώτες ύλες όπως:
-
Χαλκός, που χρησιμοποιείται από τα ηλεκτρικά δίκτυα έως και τη μικροηλεκτρονική.
-
Βολφράμιο και βόριο, που είναι απαραίτητα στην αυτοκινητοβιομηχανία, τις ΑΠΕ, την αεροδιαστημική και την άμυνα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογραμμίζει ότι τα Στρατηγικά Έργα συμβάλλουν όχι μόνο στη βιομηχανική βιωσιμότητα της Ευρώπης, αλλά και στη δημιουργία μακροχρόνιων συνεργειών με χώρες-εταίρους, ενισχύοντας την παγκόσμια σταθερότητα των κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού.
