" Γιατί τόσο σημασία στην Ουκρανική κρίση; Ναι μεν περισσότερο από 9.500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί εκεί και περίπου πέντε εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τις εστίες των στα τρία χρόνια από την έναρξη των εχθροπραξιών στην ανατολική Oυκρανία και την Ρωσική εισβολή/κατοχή της Κριμαίας – περί προσάρτησης νόμιμα επικυρωμένης στη συνέχεια από τοπικό δημοψηφίσμα αποφαίνετο το Κρεμλίνο (μαζί με την Marine Le Pen και εμμέσως,τον τότε αντιπολιτευόμενο Αλέξη Τσίπρα), αλλά είμαστε ήδη στις αρχές του 2017, όπου η φοβερή αιματοχυσία και βαρβαρότητα στη Συρία και του Ισλαμικού Κράτους έχει προ πολλού επισκιάσει την όποια κατάσταση στην Ουκρανία.
Τουλάχιστον για τους περισσότερους διεθνολόγους σε Ευρώπη και Αμερική, το άμεσο πρόβλημα σήμερα – και δικαίως – είναι ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός/τρομοκρατία, όχι οι Ρωσικές επεμβάσεις στην Ουκρανία/Κριμαία, όσο και αν αυτές καταστρατηγούν αρχές της διεθνούς μεταπολεμικής νομιμότητας. Και όλα αυτά αφενός, εν μέσω καθίζησης στις τιμές του αργού σε επίπεδα προ δεκαετίας, που μόνο τελευταίως κάπως ανακάμπτουν. Αφετέρου, τον ερχομό μιας προσφυγικής κρίσης που απειλεί να διαλύσει τη συγχυσμένη απροετοίμαστη και πολιτικά εσωστρεφής (ιδίως μετά το Brexit και την εκλογή Trump) Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ωστόσο, το θέμα της Ουκρανίας, με τις συνεχείς εκεί εσωτερικές συμπλοκές και αναφλέξεις, παρά την ύπαρξη εκεχειρίας που συμφωνήθηκε (αρχικά από τον Σεπτέμβριο/2014) στο Μίνσκ, εξακολουθεί να παραμένει κύριο συστατικό του κατήφορου που έχουν πάρει οι σχέσεις του Ευρω-Ατλαντικού κόσμου με την Ρωσία. Και οπωσδήποτε είναι το έναυσμα, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σημαντικότατων αλλαγών στις πολυσχιδείς ενεργειακές σχέσεις Ρωσίας και Ευρώπης.
Ποιες όμως πραγματικές επιπτώσεις έχουν αυτά τα παρατεταμένα Ουκρανικά γεγονότα στις αλληλοεξαρτώμενες ενεργειακές αγορές της Ρωσίας και Ευρώπης; Και ποια είναι, κατά δεύτερο λόγο, η επίδραση αυτών των επιπτώσεων στη Ελληνική ενεργειακή σκηνή, ιδιαίτερα δε στο μετά πολλών καθυστερήσεων – και ουσιαστικά ακόμη υπό επώαση – άνοιγμα της Ελληνικής αγοράς υδρογονανθράκων, ειδικότερα στο κύριο κλάδο αυτής, δηλαδή της εξερεύνησης και παραγωγής, το διεθνώς αποκαλούμενο “Upstream”;
Κλάδος, η προώθηση του οποίου δεν θα είναι άλλο παρά η δυνητική αιχμή εισόδου της μεγάλης επιχειρηματικότητας στην ανάπτυξη του τόπου, εισροής άμεσων παραγωγικών επενδύσεων και δημιουργίας νέου κλάδου στην πραγματική οικονομία της Ελλάδος. Κλάδου που μπορεί να προσφέρει σημαντικότατη εγχώρια προστιθέμενη αξία, τροφοδότης της πρώτης και μεγαλύτερης εξαγωγικής δραστηριότητας της χώρας, αλλά και με ρόλο κλειδί στην απαγκίστρωση από την μόνιμη και δαπανηρή εξάρτησή της από τις ενεργειακές εισαγωγές.
Πηγή: www.liberal.gr
