Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, η δυνατότητα αξιοποίησης της γεωμηχανικής για την παγίδευση και αποθήκευση εκπομπών ρύπων, είναι μια πρωτοποριακή μέθοδος σύλληψης άνθρακα, η οποία θα καταστεί απαραίτητη έως το 2030.

Όπως τονίζει το Quartz, η Ισλανδία προηγείται ήδη αυτής της προθεσμίας, χάρη σε ένα γεωθερμικό σταθμό παραγωγής ενέργειας ισχύος 300 MW που κατασκευάστηκε στο Hellisheiði.

Το εργοστάσιο δεσμεύει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα (CO²) από αυτό που παράγει, γεγονός που σημαίνει ότι παρουσιάζει αρνητικές εκπομπές. Αν και το εργοστάσιο παράγει μόνο το ένα τρίτο του άνθρακα ενός παραδοσιακού εργοστασίου, ποσότητα μεγαλύτερη από αυτή που εκπέμπει, συλλαμβάνεται και αποθηκεύεται στο υπέδαφος.

Για να επιτευχθεί αυτό το θαύμα της μηχανικής, ένας τοίχος ανεμιστήρων απορροφά τον αέρα, απομακρύνει με φιλτράρισμα το CO² και το εγχέει σε νερό, το οποίο στη συνέχεια διοχετεύεται στο έδαφος, όπου στερεοποιείται. Αυτή η διαδικασία είναι απλή και παράγει αξιοποιήσιμη ενέργεια, ενώ εξαλείφει τις εκπομπές από το περιβάλλον.

Το κόστος αυτής της διαδικασίας δεν είναι ιδιαίτερο υψηλή, το οποίο κυμαίνεται περίπου στα 30 δολάρια για κάθε τόνο διοξειδίου του άνθρακα που στερεοποιείται στο υπέδαφος. Παρόλο που η δέσμευση του CO² από τον αέρα είναι σημαντικά πιο δαπανηρή.

Αν το κόστος της δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να μειωθεί στα 100 δολάρια ανά κύκλο, όπως επιδιώκουν οι δημιουργοί του, τότε η αξιοποίηση της τεχνολογίας θα βελτιωθεί σημαντικά.

Οι εφαρμογές της γεωμηχανικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αναπτύσσονται εδώ και χρόνια. Ωστόσο, η ολοκλήρωση αυτής της μονάδας αποδεικνύει όχι μόνο ότι η διαδικασία λειτουργεί όπως είχε προβλεφθεί, αλλά και ότι το κόστος παραγωγής ενέργειας με αυτόν τον τρόπο δεν είναι μη διαχειρίσιμο.