Δώδεκα μήνες μετά τις καταστροφικές κακοκαιρίες Daniel και Elias που ισοπέδωσαν μεγάλα τμήματα της Θεσσαλίας, εξαφάνισαν καλλιέργειες και στοίχισαν ζωές, η προσέγγιση της ελληνικής κυβέρνησης παραμένει παρωχημένη, αδιαφανής και αδυνατεί να λύσει τα σοβαρά προβλήματα που προέκυψαν.
Ταυτόχρονα, η ελληνική πολιτική ηγεσία αδυνατεί να οχυρώσει την περιοχή, τους κατοίκους και την ελληνική γεωργία από μελλοντικά χτυπήματα της κλιματικής κρίσης. Το πρόσφατο περιστατικό με τα χιλιάδες νεκρά ψάρια στο λιμάνι του Βόλου αποκαλύπτει το μέγεθος και τη διάρκεια του σύνθετου προβλήματος. Την ίδια στιγμή, αναδεικνύει τις αδυναμίες αντιμετώπισης και θωράκισης της χώρας μας από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Η Θεσσαλία χρειάζεται επειγόντως λύσεις του σήμερα που σέβονται τις φυσικές διεργασίες και προωθούν την αποκατάσταση, προστασία και διαχείριση των κατεστραμμένων οικοσυστημάτων της και όχι οπισθοδρομικές καταστροφικές πρακτικές που την οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα και προβλήματα. Χρειάζεται διαφανή σχεδιασμό, συμμαχίες με αξιόπιστους επιστημονικούς φορείς και σεβασμό προς τους ανθρώπους και τη γη της. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί σήμερα και θα θωρακιστεί από τέτοιες καταστροφές στο μέλλον.
Δυστυχώς, το “Στρατηγικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας – φράγματα, υποδομές και έργα υδρονομίας” που παρουσίασε προχθές ο Πρωθυπουργός, περιορίζεται σε τεράστια κατασκευαστικά έργα παρωχημένης γενιάς πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ δημόσιου χρήματος (όπως το επικίνδυνο και δημαγωγικά παραπλανητικό φαραωνικό έργο της εκτροπής του Αχελώου, που αν είχε ολοκληρωθεί θα επιδείνωνε ακόμα περισσότερο την καταστροφή που συντελέστηκε) και στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας. Ο Πρωθυπουργός μίλησε για «άλλες προδιαγραφές ανθεκτικότητας». Όμως, οι ωραίες λέξεις δεν μπορούν να ωραιοποιήσουν ούτε να μετατρέψουν σε μοντέρνες ιδέες τις απαρχαιωμένες ιδέες που όχι μόνο έχουν αποδειχθεί πανάκριβες και καταστροφικές, αλλά έχουν απορριφθεί και από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι ιδέες του χθες γυρνάνε τη χώρα στο χθες και δεν μπορούν να δώσουν χροιά κύρους, πόσω μάλλον όταν το περιβόητο «masterplan» της ολλανδικής εμπορικής εταιρείας HVA τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2024 κρίθηκε ως επιστημονικά ανεπαρκές, αποκομμένο από τον υπόλοιπο σχεδιασμό της χώρας, ενδεχομένως ασύμβατο με την Ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία, ενώ προωθεί ξεπερασμένες εμπνεύσεις, δίχως βάση σε διεθνώς αναγνωρισμένα και επίκαιρα επιστημονικά μοντέλα και πρότυπα.
Η προφανής και λογική λύση είναι η ανασυγκρότηση και θωράκιση της περιοχής, ειδικά της αγροτικής παραγωγής, με επίκεντρο τις δύο επείγουσες και απολύτως επίκαιρες προτεραιότητες: Ενίσχυση της ανθεκτικότητας των αγροσυστημάτων και προστασία της βιοποικιλότητας, που αποτελεί κλειδί για τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει ένα οικοσύστημα. Ταυτόχρονα, απαιτείται σεβασμός προς τους πληγέντες και διαφάνεια για κάθε βήμα και χρήση δημοσίου χρήματος.
«Δώδεκα μήνες μετά την καταστροφή, ακούμε μόνο συνταγές για αποτυχίες και κλιματικές καταστροφές. Απαιτούμε ουσιαστική αποκατάσταση των παραγωγών και σχεδιασμό πολιτικής που αναγεννά πραγματικά την αγροτική παραγωγή και θωρακίζει κλιματικά την πληγωμένη Θεσσαλία. Οι επιλογές που έχει η χώρα παραμένουν ίδιες ακριβώς με τις επιλογές της επόμενης μέρας της καταστροφής: αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!», δήλωσε η κα. Έλενα Δανάλη, υπεύθυνη της εκστρατείας για τη βιώσιμη γεωργία στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
Zητάμε από την ελληνική κυβέρνηση να δημοσιεύσει:
-
Σχέδιο για αγροτική πολιτική που θα αναγεννήσει και θωρακίσει πραγματικά την παραγωγή στη Θεσσαλία μέσα από ένα αγροτικό μοντέλο βιώσιμο, δίκαιο και ανθεκτικό στη νέα κλιματική πραγματικότητα.
-
Τα απαραίτητα πολιτικά μέτρα που πάρθηκαν έως σήμερα για την ουσιαστική στήριξη παραγωγών και μεταποιητών ώστε να διατηρηθεί ο παραγωγικός ιστός της περιοχής και να μην εγκαταλείψουν τη γη τους και την παραγωγική διαδικασία οι παραγωγοί της Θεσσαλίας, πέρα από την καταβολή των -προφανώς άκρως απαραίτητων για βιοπορισμό- αποζημιώσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε μέτρα που θα έπρεπε να έχουν ληφθεί τους τελευταίους δώδεκα μήνες και τα οποία δεν έχουν ουδεμία σχέση με οποιαδήποτε εταιρεία (πόσω μάλλον εμπορική εταιρεία που ιστορικά εξειδικεύεται στην εκμετάλλευση μεγάλων γεωργικών εκτάσεων σε πρώην ολλανδικές αποικίες και στο εμπόριο των προϊόντων τους), αντιθέτως είναι υποχρεώσεις μιας εθνικής κυβέρνησης: