" Μια κοινοπραξία ενεργειακών εταιρειών ζήτησε άδεια προκειμένου να κατασκευάσει έναν γιγαντιαίο σταθμό ηλιακής ενέργειας στα όρια της Σαχάρας, γράφει ο Sam Morgan στoν ιστοχώρο euractiv.com. Ο σταθμός θα συνδέεται με την Ευρώπη μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων και μπορεί να ηλεκτροδοτήσει περισσότερα από πέντε εκατομμύρια νοικοκυριά.
Η κοινοπραξία TuNur θέλει να εκμεταλλευθεί το τεράστιο δυναμικό που προσφέρει η έρημος της Σαχάρας προκειμένου να φέρει καθαρή ενέργεια στην Ευρώπη. Η αίτησή της στο υπουργείο Ενέργειας της Τυνησίας αφορά έναν σταθμό στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, που μπορεί να παράγει 4,5 GW (γιγαβάτ) ηλεκτρισμού.
Ο Κέβιν Σάρα, εκτελεστικός διευθυντής της TuNur, λέει πως υπάρχει δυνατότητα παραγωγής 250 MW (μεγαβάτ) για την τροφοδοσία της Ευρώπης από σήμερα έως το 2020 μέσω μιας αλληλοσύνδεσης με τη Μάλτα, η οποία συνδέεται ήδη με την Ιταλία από το 2015. Ο σταθμός μπορεί λοιπόν να προσφέρει 1.000 GWh (γιγαβατώρες) καθαρού ηλεκτρισμού στο ευρωπαϊκό δίκτυο όλα τα χρόνια.
Ακόμη και σε αυτή την πρώτη φάση ανάπτυξης, το κόστος της οποίας υπολογίζεται σε 1,6 δισεκ. ευρώ, ο σταθμός θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους στο είδος του στον κόσμο.
Στην TuNur ελπίζουν ότι το πρότζεκτ δεν θα έχει την τύχη της πρωτοβουλίας DESERTEC, η οποία ναυάγησε το 2013 έπειτα από στροφή 180 μοιρών ορισμένων επενδυτών. Η κοινοπραξία είχε ξεκινήσει το 2009 με σκοπό την προώθηση ενός σχεδίου ύψους 400 δισεκ. ευρώ που θα παρείχε το 15% της ενέργειας στην Ευρώπη έως το 2050.
Η TuNur είναι καλύτερα προετοιμασμένη, υποστηρίζει ο Κέβιν Σάρα, που εκτιμά πως η DESERTEC ήταν «μια μεγάλη κοινοπραξία επιχειρήσεων που επιδίωκε εμπορικές ευκαιρίες, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε σχέδιο».
Όπως η προκάτοχός της, η TuNur φιλοδοξεί να εκμεταλλευθεί τον τυνησιακό ήλιο σε μεγάλα τμήματα του εδάφους που δεν εκμεταλλεύεται η γεωργία. Η πιο φιλόδοξη εκδοχή του πρότζεκτ προβλέπει έναν ηλιακό σταθμό που θα καλύπτει 250.000 στρέμματα, μια έκταση περίπου όσο η Μάλτα.
Το δεύτερο στάδιο του πρότζεκτ θα είναι η κατασκευή ηλιακών θερμοδυναμικών πύργων δυνατότητας παραγωγής 2,25 GW, που θα συνδέονται με την Ιταλία, με υποδομές στο νότιο τμήμα της Ρώμης, μέσω ενός άλλου υποθαλάσσιου καλωδίου με ετήσια παραγωγική ικανότητα 9.000 GWh. Η ηλιακή θερμοδυναμική τεχνολογία συνίσταται στη συγκέντρωση των ακτίνων του ήλιου προς έναν κεντρικό πύργο χάρη σε έναν μεγάλο αριθμό καθρεπτών. Η ενέργεια εν συνεχεία διατηρείται σε τηγμένο άλας.
Αυτό το δεύτερο καλώδιο των 600 χλμ. αναπτύσσεται εδώ και πολλά χρόνια και εξετάζεται αυτήν τη στιγμή από την ΕΕ, που θα μπορούσε να το συμπεριλάβει στα πρότζεκτ κοινού ενδιαφέροντος. Ένα τρίτο καλώδιο θα συνδέει την Τυνησία με τη Γαλλία. Προβλέπεται επίσης η κατασκευή επιπλέον πύργων, επιπρόσθετης παραγωγικής ικανότητας 4,5 GW.
Η TuNur εκτιμά πως ο ηλεκτρισμός που θα παραχθεί θα επιτρέψει την ηλεκτροδότηση τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων νοικοκυριών ή την τροφοδότηση τουλάχιστον επτά εκατομμυρίων ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Αυτήν τη στιγμή η Ευρώπη διαθέτει ικανότητα παραγωγής από ηλιακά φωτοβολταϊκά περίπου 100 GW. Τα φωτοβολταϊκά είναι άρα η έκτη πηγή ενέργειας στην Ένωση, μετά το φυσικό αέριο, την αιολική ενέργεια, τον άνθρακα, την υδροηλεκτρική και την πυρηνική ενέργεια.
Η υλοποίηση των σχεδίων της TuNur θα διευκόλυνε την τήρηση των ευρωπαϊκών στόχων όσον αφορά το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κυρίως αν η πρώτη φάση υλοποιηθεί πριν από το 2020, όταν το 20% της ενέργειας στην Ευρώπη θα πρέπει να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές.
Όπως και η DESERTEC, η TuNur αντιμετωπίζει ωστόσο κατηγορίες για «αποικιοκρατία». Οι υπεύθυνοι του πρότζεκτ αντιτείνουν ότι οι υποδομές που θα δημιουργηθούν θα συμβάλουν στη μάχη κατά της ερημοποίησης και υπόσχονται ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης νερού. Μια μελέτη προβλέπει επίσης εν δυνάμει δημιουργία 2.000 άμεσων και 20.000 έμμεσων θέσεων εργασίας.
Πηγές: www.euractiv.com / ΑΠΕ – ΜΠΕ
